خوش‌بینی ـ بدبینی و باورهای مذهبی به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی خوش‌بینی ـ بدبینی وباورهای اساسی مذهبی در روابط زناشویی به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های طلاق می‌باشد. 120 زوج متقاضی طلاق با روش انتخاب هدفمند از بین جامعه‌ی متقاضی طلاقدادگاه خانواده و مراکز مشاوره‌ای شهر سنندج و 125 زوج عادی باروش تصادفیچندمرحله‌ای همتا شده با گروه متقاضی طلاق از بین والدین دانش‌آموزان دبیرستان‌های سنندج واقع در استان کردستان در سال 1389 (جمعاً 490 نفر) انتخاب شدند. همه زوج‌های نمونه به وسیله‌ی پرسشنامه‌های خوش‌بینی ـ بدبینی و باورهای مذهبی، مورد سنجش قرار گرفتند. از روش تحلیل ممیز برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج به دست‌ آمده فرضیه پژوهش را تأیید کرد و نشان داد که طلاق را می‌توان از روی متغیرهای خوش‌بینی ـ بدبینی،باورهای مذهبی و متغیرهای جمعیتی پیش‌بینی نمود. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ داده‌ها ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ.بر اساساینمدلمی‌توانیک روی آورد پیشگیری ازطلاقودرمانزناشویی بر مبنای خوش‌بینی- بدبینی وباورهای اساسی مذهبی تدارکدید و نتایج این پژوهش را در ﻣﺤﯿﻂ‌ﻫﺎی ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و مشاوره‌ای جهت کمک به زوج‌های مشکل‌دار و در آستانه طلاق به کار گرفت.